Şiir
Ne kadar "şiir" olduklarını bilmediğim mısralar
-
Gözlerin Artık Yeşil Değil
Fazla uzun sürdü yolumuzArtık birbirimize katlanamıyoruz.Senin de yorulduğunu görüyorumAma yardımlarımı kabul etmiyorsun.Göz temasından kaçınıyor, aklımı karıştırıyorsunSözlerimi dinlemiyorsun.Kendi sorularına cevap verip beni itiyorsunUzaklaşmak istediğimde bana yine bağırıyorsun. Nefeslerimiz bile yoruluyor artık, bize yetişemiyorlarDurgun hava daha çok baskı yapıyor.Rengi atmış sokaklar çoktan boşalmışKendi ayak seslerimiz toprakta sürünüyor.Neden hiçbir güzel sözüm duyulmuyor? Ah baba ah!Güzel günler daha erken başlayabilecekkenSeninle daha erken tanışabilecekkenHenüz daha yeni yeni karşındayım.Güven bekliyorsun benden, sevgi istiyorsun. Şimdi tekrardan 7 yaşındayım25 yaşındaki bedenimle.Büyüyemiyorum karşında,Bebek gibi hissediyorumYürümeye çalışıyorum hâlâ.
-
Okulun İlk Günü
Bugün okulun ilk günüYazın bittiği gün,Yağmur kokusuyla okul kokusunun günü.Korna sesleri arasında sadece bir gözüm açıkİşe geç kaldığımı fark ediyorum.İşiteceğim azarları düşünüyorum. İstiklal Marşı duyuluyor pencereden.Hemen yanımızdaki okuldaÇocuklar sıraya girmiş olmalı bahçede.Bende eşlik ediyorum sessizce dudaklarımla“Korkma sönmez…” Yastığıma sarılıyorum“Beş dakika daha”Okul zilinin sesi kulaklarımdaBu sefer benim için değil.
-
Kayıp Şiirler
Annem kayıp şiirler olduğunu söylüyorNe yazıyor o şiirlerde?Nasıl yazmış olabilirim ki annem üzgün gittiklerineTekrar yaratılamaz diyor,Tekrar telaffuz edemem hiçbirini,Tekrar aynı sesleri duyamam. Ben çoktan öldüm belki deDuygularım, hayallerimSeni beni anlatan tüm kelimelerim.Bana ait hiçbir şey kalmadı dünyadaSavaşlarım, kavgalarım hepsi boşa gitti.Yıpranmalarım ve yara almalarımla kaldımTüm insanlar yaşama devam ederken. Bekleyip duruyorumYaşam ilerledikçe daha çok özlem oluyor;Geri gelmeyecek tüm anılara,Unutmaktan korktuğum anılara,Yaşamayı düşündüğüm anılara.Umut da artık hayal oluyor anıların yanında.
-
Penceremdeki Ağaçlar
Kışın nasıl görünecek bu ağaç?Şanslıysak karla kaplanır dalları.Yağmurla hareketlenir yapraklarıKarışır durur yanındaki ağacın dallarıyla dalları.Süslenmiş gibi şimdi;Kirazlar, limonlar dallarında bekliyorKuşlar gelip geçiyor,Renkli böcekler kaçıyor her kanat sesinde.Henüz yağmış yaz yağmuruyla ıslanmış yapraklarGöz kırpıyor misafirlere.Neyse ki görebiliyorum güzel manzarasını penceremdenArada savruluyor selam verir gibi rüzgarlaDönüp baktığımda yanıtı yok ama sorularıma.
-
Melankoli Deniyormuş Benimkine
“Melankoli deniyormuş benimkineDoktor teşhisi koymuş.Yıllardır sığındığım duygu buymuşÖzlem, keder, suçluluk karışıkmış.” Fazla kafa yorar, yoksul hissettirir.Yalan söylendiğini anlar, kimseye güvenmez.Şarkı söyler, kendine sarılır.Ağlar, iç çeker. Gün sonunda yatakta yalnızGün başlarken kalabalıkta yalnız.Yalnız hayalleri yaşar kafasının içinde,Hareket etmeyen bedeninde.Koşar yeşil çimenlerdeŞarkı söyler sahnede. Yol boyu düşünür “daha iyi olabilir miydi?”Aydınlık gün, yüzünü gizlemiyor.Kimi zaman gözleri doluyorKabalıkta, gürültüde.Oysa o doktora gidiyorDoktor teşhisi koyuyor.“Melankoli deniyormuş benimkine”
-
Gizli Öfke
Bendeki bu öfkeAnnemdeki, babamdaki gizli öfkeKorkak ama karanlığa karşı talepkârGürültücü ve diğer duygularıma karışan öfkeBeni koruyan bir kalkan mı?Yoksa beni engelleyen bir duvar mı? Hangi hakla hesap sorarım?Bir cevap bekleyebilirim ki?İnadımla, utancımla beslenmesine nasıl laf ederim?Onunla yıkılan tüm düşüncelerimBana yolumda köprü olurkenKötülüğümü istediğini söylemem vefasızlık. Oysa hangi düşüncem yardım etti bana onun kadar?Hangi duygum beni güçlü hissettirdi onun kadar?Desteğini inkâr edemem,Mirası taşımaya devam ederimBeni yöneten rüzgârına rağmen. Vücudum bana sesleniyor sanki,Öfkenin rüzgarıyla titriyorum artık.Kendimi ısıtmakla geçiyor günlerimSarılmak için aradığım öfke yok artık.Kendime söz veriyorum,“Bir daha dönmem ona”Onun da bana ihtiyacı yok artık.
-
Cumartesi
Cumartesi bugünNe kadar işsiz olduğumu fark etmemin zamanı.Biraz umutsuzluğa kapılıp,Umutlu günlerin değerini bilme zamanı. Ritim tutup, arada durup cesaret bulmanınKendini biraz sarsmak için güzel bir günYarın son günmüş gibi yaşamak için de.Sözlerini yeni öğrendiğin bir şarkı söylemek,Vakit sendelemene izin vermenin zamanı.Bu hata yapma özgürlüğü bir daha olmayacakBöyle bir Cumartesi bir daha olmayacak.
-
Düşünceyle Başladı
Her şey bir düşünceyle başladı.Yokluğumu düşünmemleVarlığımın yorgunluğunu düşünmemleÜşümemle başladı.Kendimi öldüremeyip hasta etmemle devam etti.İsteyip umutlanmamla, hayal kırıklığıyla ağlamamlaKızıp sövmemle,Pazartesi diyete başlamak gibiKendime söz vermemle sürüp gitti.Bitmiyor şimdiBitirmek için düşünüyorum başa dönüyorum sankiSakinleşemiyorum.
