-
Sandman – Bitmeyen Rüyalarım
Sandman her gece beni rahatsız ediyor. Öyle ki bazı geceler uyumak istemiyorum. Korkuyorum çünkü rüya göreceğimi biliyorum. Son bir yıldır neredeyse her uyuduğumda rüya görüyorum. Bu rüyalar kırlarda koştuğum güzel rüyalar değil. Ya bir canavar veya evime giren bir yabancıyla ilgili korku filmi senaryoları olan kabuslar oluyor. Ya da günlük sıkıntılardan birini çözmeye çalışıyorum. İşten çıkmadan öncede sürekli işte olan sorunları rüyalarımda görürdüm. O kadar orayla birlikte yaşardım ki kendi kişisel sorunlarım arasında olurlardı. Kendimle ilgili hoşlanmadığım özelliklerden biri bu. Hep gece uykusunun iyi olduğunu söylerler. Ama uyku düzenini kurmaya çalıştığım denemelerde fark ettim ki ne kadar düzenli ve gece uyusam da bazen düzensiz uyuduğumun zamanlardan daha çok gözlerim şişiyor.…
-
Gizli Öfke
Bendeki bu öfkeAnnemdeki, babamdaki gizli öfkeKorkak ama karanlığa karşı talepkârGürültücü ve diğer duygularıma karışan öfkeBeni koruyan bir kalkan mı?Yoksa beni engelleyen bir duvar mı? Hangi hakla hesap sorarım?Bir cevap bekleyebilirim ki?İnadımla, utancımla beslenmesine nasıl laf ederim?Onunla yıkılan tüm düşüncelerimBana yolumda köprü olurkenKötülüğümü istediğini söylemem vefasızlık. Oysa hangi düşüncem yardım etti bana onun kadar?Hangi duygum beni güçlü hissettirdi onun kadar?Desteğini inkâr edemem,Mirası taşımaya devam ederimBeni yöneten rüzgârına rağmen. Vücudum bana sesleniyor sanki,Öfkenin rüzgarıyla titriyorum artık.Kendimi ısıtmakla geçiyor günlerimSarılmak için aradığım öfke yok artık.Kendime söz veriyorum,“Bir daha dönmem ona”Onun da bana ihtiyacı yok artık.
-
Cumartesi
Cumartesi bugünNe kadar işsiz olduğumu fark etmemin zamanı.Biraz umutsuzluğa kapılıp,Umutlu günlerin değerini bilme zamanı. Ritim tutup, arada durup cesaret bulmanınKendini biraz sarsmak için güzel bir günYarın son günmüş gibi yaşamak için de.Sözlerini yeni öğrendiğin bir şarkı söylemek,Vakit sendelemene izin vermenin zamanı.Bu hata yapma özgürlüğü bir daha olmayacakBöyle bir Cumartesi bir daha olmayacak.
-
Erken Kalkmak İçin Denemeler
Erken kalkmak için yine çabalıyorum. Sadece erken kalkmak için değil yaşamaya istekli olmak için ve günüm donuk geçmesin diye çabalıyorum. Erken kalkmak istiyorum, sabahı yaşamak istiyorum diye birçok kez söylemişimdir. Ama disiplinli olmadığım için başarması pek kolay olmuyor. Bugün sabah uzun zaman sonra yağmur yağdı. Dün hiç kımıldamayan yapraklar hareketlendi. Ferahlamışlardır. Yağmur bana bir anda bir sürü anıyı hatırlattı. Her yağmurda yeniden aynı anıları hatırlıyorum. Tanıdık bir koku gibi beni geçmişe, güzel zamanlara götürüyor. Penceremin yanında oturuyorum yine. Dışarıda yürüyen insanları, hızla geçen arabaları ve şansım varsa görebilirsem kedileri seyrediyorum. Çoğunlukla elektrikli scooter (martı ve diğerleri) kullanan insanlarda geçiyor. Rüzgâr esmeye devam ediyor. Şimdilik her şey yolunda. Sıcak giderek kafamı…
-
Bir Ölüm Düşüncesi
Bir Haziran günü kendimi aç bıraktım. Neden bilmiyorum. Bunu uzun süre, haftalar veya aylar yapan insanlar var biliyorum. Gösteriş olsun diye söylemiyorum. Kendimi aç bırakmak arada yaptığım kendime zarar verme eylemlerinden biriydi sadece. Ama bu sefer bu aç kalma denemesinden gerçekten pişman oldum. Demiştim ya toplantıdan sonraki gün kendiliğinden altıda kalktım diye, o günden başlayarak üç gün yemek yemedim. Ve bunun bir sebebi yok. (12 Haziran Pazartesi) Sabah bir sorun yoktu aslında. Uyandığımda her zamanki pişmanlık, yanlış bir şeyler var duygusunu hissettim. Sağa sola dönmelerim bittikten sonra yatmaktan sıkılarak kalkmaya karar verdim. Annem henüz uyanmamıştı. Saat daha altı olmasına karşın benim için gün ilerlemişti. Yüzümü yıkadım, odama geçtim, kitapları karıştırdım…
-
Düşünceyle Başladı
Her şey bir düşünceyle başladı.Yokluğumu düşünmemleVarlığımın yorgunluğunu düşünmemleÜşümemle başladı.Kendimi öldüremeyip hasta etmemle devam etti.İsteyip umutlanmamla, hayal kırıklığıyla ağlamamlaKızıp sövmemle,Pazartesi diyete başlamak gibiKendime söz vermemle sürüp gitti.Bitmiyor şimdiBitirmek için düşünüyorum başa dönüyorum sankiSakinleşemiyorum.
-
İyi Baba Kız Olsaydık
Baba kız birlikte geçirdiğimiz uykusuz günün ardından akşama güzel bir uykumun gelmesiyle uzun zaman sonra deliksiz ve rüyasız dinlendirici bir şekilde uyudum. Ama daha önce bahsettiğim pişmanlık gözlerimi araladığım anda vücuduma yayıldığı için kendi huzurumu kaçırmaya başlıyordum. İki saat boyunca yattığım yatakta henüz bedenimi hareket ettiremeden ve o tatlı tatlı kendiliğinden uyanmanın tanıdı çıkaramadan boğulmaya başlıyordum. Bu negatif senaryolarla başımın giderek ısındığını fark ettiğimde keşke hiç düşünmeye başlamasaydım diyorum. Bu düşüncelere kadar sıcacık gelen Güneş artık gözlerimi acıtan ışıktan başka bir şey olmuyordu. Uzun zamandır göremediğim ışık pencereden yatağıma uzanmaya başladığında ışığı engellemek için gözlerimi kısıyorum. Yetmiyor bende kendimi taze uyanmış halimdeki keyiften koparıp ellerimle başımı tutuyorum. Her an kötü…
-
Kadıköy ve Babam
(Babamla Kadıköy ‘de Haziran ortalarında yaşanmış bir günden) Bugün sabah altıda kendim uyandım. Yatakta bilincim kendine gelmeye başladığı anda pişmanlık hissi geri geldi. Umursamamak için kendi kendime konuştum. Sadece benim duyabildiğim fısıltılar düşüncelerimi engellemiyordu. Sanki giderek daha çok düşünmeme ve endişe etmeme neden oluyordu. Aklıma sürekli bir önceki gün yaptıklarım dahası eksik veya ters yaptığım neler var soruları geliyordu. Bu sorularla birlikte yıllar önce yaptığım hatalar yeniden gözümün önünde, bana yakında başın derde girecek gibi çağrılar yapıyorlardı. Dün babamla yaşadıklarım, ablam… Olacaklar. Her olayda kendimi yanlış hissetmeyi başarıyorum. Sürekli yaptığım bir hareket, seçtiğim bir yol bana gelecekte kötü bir olay olarak geri dönecek diye korkuyorum. Dün hiç uyumadığım bir gecenin…